Happines and sorrow
A man who has gone out of his town comes back and finds that his house is on fire. It was one of the most beautiful houses in the town, and the man loved the house the most! Many were ready to give a double price for the house, but he had never agreed for any price and now it is just burning before his eyes. And thousands of people have gathered, but nothing can be done, the fire has spread so far that even if you try to put it out, nothing will be saved. So he became very sad.
His son comes running and whispers something in his ear, “Don’t be worried. I sold it yesterday and at a very good price. The offer was so good, I could not wait for you. Forgive me.”
The Father said, “thank God, it’s not ours now!” Then he became relaxed and stood as a silent watcher, just like 1000s of other watchers.
Մի մարդ, որը գնացել էր քաղաքից դուրս, վերադառնում է քաղաք և տեսնում, որ իր տունը վառվում է: Դա քաղաքի ամենագեղեցիկ տներից մեկն էր, և այդ մարդը շատ էր սիրում այդ տունը! Շատերը պարտաստ էին կրկնակի վճարել տան համար, բայց նա ոչ մեկին չէր տալիս այդ հնարավորությունը, իսկ հիմա այդ տունը վառվում է իր աչքերի դիմաց: Հավաքվեցին հարյուրավոր մարդիկ, բայց ոչինչ չի հնարավոր չէր անել,կրակը տարածվել էր այնքան,որ նույնիսկ եթե փորձեիր հանել այն,ոչինչ չէր փրկվի: Ուստի նա տխրեց:
Նրա տղան վազելով եկավ և սկսեց մի բան շնշնջալ իր ականջին, -Մի մտածիր. Ես վաճառել եմ այդ տունը երեկ, և շատ լավ գնով. Պատվերը այնքան լավն էր, որ ես քեզ չսպասեցի: Ներիր ինձ.
Հայրը ասում է.
-Շնորհակալություն Աստված, որ սա էլ մերը չէ. Հետո նա լռեց և սկսեց լուռ դիտել, ինչպես մնացած 1000 դիտողները:
Հետո վազելով գալիս է երկրորդ,-Ինչես անու՞մ. Տունը վառվում է իսկ դուք կանգնած նայում ե՞ք: Հայրը ասում է.
-Դու չգիտես, քո եղբայրը այն վաճառել է:
Նա ասում է, որ մենք վերցրել ենք փողի կեսը, իսկ մնացածը նա պետք է հլը տար, իսկ հիմա ես համոզված չեմ որ այդ մարդը կտա փողը:
Արցունքները որոնք անհետացել էին հոր աչկերից վերադարցան: Նրա սիրտը սկսեց ավելի արագ աշխատել: Իսկ հետո գալիս է երրորդ տղան և ասում , որ այդ մարդը խոսքի տերն է, ես հենց նոր նրա մոտից եմ գալիս նա ասաց՚, որ ինձ չի հետաքրքրում, տունը վառվել է թե չէ, նա իմն է: Եվ ես կտամ այնքան ինչքան խոստացել եմ և ես կվճարեմ: Դուք չգիտեիք, ես չգիտէի, որը տունը կվառվի:
Դրանից հետո, նա կանգնած նայում էր տանը:
A man with a lamp
Once upon a time, there was a small town. There lived a man by himself who couldn’t see. He was blind. Yet, he carried a lighted lamp with him whenever he went out at night. One night as he was coming home after having a dinner outside, he came across a group of young travellers. They saw that he was blind, yet carrying a lighted lamp. They started passing comments on him and made a fun of him. One of them asked him, “Hey Man! You are blind and can’t see anything! Why do you carry the lamp then?!” The blind man replied, “Yes, unfortunately, I am blind and I can’t see anything but a lighted lamp which I am carrying is for the people like you who can see. You may not see the blind man coming and end up pushing me. That is why I carry a lighted lamp”. The group of travellers felt ashamed and apologized for their behaviour.
Լամպով Մարդը (թարգմանություն)
Մի ժամանակ մի փոքրիկ քաղաք է լինում: Այնտեղ մի մարդ էր ապրում, ով չէր տեսնում: Նա կույր էր: Այնուամենայնիվ, երբ նա մթին դուրս էր գալիս, իր հետ լամպ էր տանում: Մի գիշեր նա դրսում քայլելուց հետո տուն էր գալիս, խաչմերուկին նա մոտեցավ երիտասարդ ճամփորդների խմբի: Նրանք տեսան, որ մարդը կույր է, և տեան, որ այնուամենայնիվ իր հետ լամպ է տանում: Նրանք սկսեցին ծիծաղել իր վրա: Նրանցից մեկը կույրին հարցրեց.
-Է՜յ, դուք կույր եք, և ոչինչ չեք տեսնում, ինչո՞ւ եք ձեր հետ լամպ տանում:
Կույր մարդը պատասխանեց.
-Այո, ցավոք սրտի ես կույր եմ և ոչինչ չեմ տեսնում, բայց լամպը, որը ես տանում եմ ինձ հետ, ձեզ նման մարդկանց համար է, ովքեր կարողանում են տեսնել: Դուք կարող եք չտեսնել, որ կույր մարդ է գալիս, և սկսել հրել ինձ: Սա է այն ամենը, ինչի համար ես ինձ հետ լամպ եմ տանում:
Ճամփորդների խումբը հասկացավ ամեն ինչ, նրանք ամաչեցին և ներողություն խնդրեցին իրենց պահվածքի համար:
Առաջադրանք
Տրված պարբերությունները դասավորիր այնպես, որ տեքստը տրամաբանական լինի։
A man who has gone out of his town comes back and finds that his house is on fire. It was one of the most beautiful houses in the town, and the man loved the house the most! Many were ready to give a double price for the house, but he had never agreed for any price and now it is just burning before his eyes. And thousands of people have gathered, but nothing can be done, the fire has spread so far that even if you try to put it out, nothing will be saved. So he became very sad.
His son comes running and whispers something in his ear, “Don’t be worried. I sold it yesterday and at a very good price. The offer was so good, I could not wait for you. Forgive me.”
The Father said, “thank God, it’s not ours now!” Then he became relaxed and stood as a silent watcher, just like 1000s of other watchers.
Մի մարդ, որը գնացել էր քաղաքից դուրս, վերադառնում է քաղաք և տեսնում, որ իր տունը վառվում է: Դա քաղաքի ամենագեղեցիկ տներից մեկն էր, և այդ մարդը շատ էր սիրում այդ տունը! Շատերը պարտաստ էին կրկնակի վճարել տան համար, բայց նա ոչ մեկին չէր տալիս այդ հնարավորությունը, իսկ հիմա այդ տունը վառվում է իր աչքերի դիմաց: Հավաքվեցին հարյուրավոր մարդիկ, բայց ոչինչ չի հնարավոր չէր անել,կրակը տարածվել էր այնքան,որ նույնիսկ եթե փորձեիր հանել այն,ոչինչ չէր փրկվի: Ուստի նա տխրեց:
Նրա տղան վազելով եկավ և սկսեց մի բան շնշնջալ իր ականջին, -Մի մտածիր. Ես վաճառել եմ այդ տունը երեկ, և շատ լավ գնով. Պատվերը այնքան լավն էր, որ ես քեզ չսպասեցի: Ներիր ինձ.
Հայրը ասում է.
-Շնորհակալություն Աստված, որ սա էլ մերը չէ. Հետո նա լռեց և սկսեց լուռ դիտել, ինչպես մնացած 1000 դիտողները:
Հետո վազելով գալիս է երկրորդ,-Ինչես անու՞մ. Տունը վառվում է իսկ դուք կանգնած նայում ե՞ք: Հայրը ասում է.
-Դու չգիտես, քո եղբայրը այն վաճառել է:
Նա ասում է, որ մենք վերցրել ենք փողի կեսը, իսկ մնացածը նա պետք է հլը տար, իսկ հիմա ես համոզված չեմ որ այդ մարդը կտա փողը:
Արցունքները որոնք անհետացել էին հոր աչկերից վերադարցան: Նրա սիրտը սկսեց ավելի արագ աշխատել: Իսկ հետո գալիս է երրորդ տղան և ասում , որ այդ մարդը խոսքի տերն է, ես հենց նոր նրա մոտից եմ գալիս նա ասաց՚, որ ինձ չի հետաքրքրում, տունը վառվել է թե չէ, նա իմն է: Եվ ես կտամ այնքան ինչքան խոստացել եմ և ես կվճարեմ: Դուք չգիտեիք, ես չգիտէի, որը տունը կվառվի:
Դրանից հետո, նա կանգնած նայում էր տանը:
A man with a lamp
Once upon a time, there was a small town. There lived a man by himself who couldn’t see. He was blind. Yet, he carried a lighted lamp with him whenever he went out at night. One night as he was coming home after having a dinner outside, he came across a group of young travellers. They saw that he was blind, yet carrying a lighted lamp. They started passing comments on him and made a fun of him. One of them asked him, “Hey Man! You are blind and can’t see anything! Why do you carry the lamp then?!” The blind man replied, “Yes, unfortunately, I am blind and I can’t see anything but a lighted lamp which I am carrying is for the people like you who can see. You may not see the blind man coming and end up pushing me. That is why I carry a lighted lamp”. The group of travellers felt ashamed and apologized for their behaviour.
Լամպով Մարդը (թարգմանություն)
Մի ժամանակ մի փոքրիկ քաղաք է լինում: Այնտեղ մի մարդ էր ապրում, ով չէր տեսնում: Նա կույր էր: Այնուամենայնիվ, երբ նա մթին դուրս էր գալիս, իր հետ լամպ էր տանում: Մի գիշեր նա դրսում քայլելուց հետո տուն էր գալիս, խաչմերուկին նա մոտեցավ երիտասարդ ճամփորդների խմբի: Նրանք տեսան, որ մարդը կույր է, և տեան, որ այնուամենայնիվ իր հետ լամպ է տանում: Նրանք սկսեցին ծիծաղել իր վրա: Նրանցից մեկը կույրին հարցրեց.
-Է՜յ, դուք կույր եք, և ոչինչ չեք տեսնում, ինչո՞ւ եք ձեր հետ լամպ տանում:
Կույր մարդը պատասխանեց.
-Այո, ցավոք սրտի ես կույր եմ և ոչինչ չեմ տեսնում, բայց լամպը, որը ես տանում եմ ինձ հետ, ձեզ նման մարդկանց համար է, ովքեր կարողանում են տեսնել: Դուք կարող եք չտեսնել, որ կույր մարդ է գալիս, և սկսել հրել ինձ: Սա է այն ամենը, ինչի համար ես ինձ հետ լամպ եմ տանում:
Ճամփորդների խումբը հասկացավ ամեն ինչ, նրանք ամաչեցին և ներողություն խնդրեցին իրենց պահվածքի համար:
Առաջադրանք
Տրված պարբերությունները դասավորիր այնպես, որ տեքստը տրամաբանական լինի։
3)Տիգրանակերտը պատմական Հայաստանի արքայանիստ քաղաքն էր Աղձնիք նահանգում։ Հայկական բանակի գլուխն անցած՝ Տիգրան Մեծը իրար հետևից հնազանդեցնում է հարևան մեծ ու փոքր թագավորությունները՝ Հայաստանի սահմանները հասցնելով Միջերկրական ծովից մինչև Կասպից ծով, Քուռ գետից մինչև Միջագետք։
1)Տիգրան Երկրորդի տերությունն ընդարձակվել էր առավելապես հարավից։ Արտաշատը, ինչպես նաև հինգ հարյուր հազար բնակիչ ունեցող Անտիոքը գտնվում էին նոր տերության հյուսիսային և հարավային մասերում և որպես մայրաքաղաք հարմար չէին։
4)Մ.թ.ա. 70-ական թվականներին Աղձնիքում՝ Արևմտյան Տիգրիսի ձախակողմյան վտակ Քաղիրթ գետի հովտում, հիմնադրվում է նոր մայրաքաղաք Տիգրանակերտը։ Ըստ հույն պատմագիր Ապիանոսի՝ քաղաքը կառուցվում է Տիգրանի թագադրության վայրում։
2)Այն շրջապատված է եղել քսանհինգ մետր բարձրություն ունեցող պաշտպանական հզոր պարիսպով, պալատը՝ լճերով ու զբոսայգիներով, ունեցել է միջնաբերդ և բազմաթիվ այլ կառույցներ։ Կարճ ժամանակում Տիգրանակերտը դառնում է Հայաստանի և Առաջավոր Ասիայի շքեղ, բազմամարդ ու հարուստ քաղաքներից մեկը։
